نامه ای به کیم تان !

کیم تان عزیز

سلام . امیدوارم که خوب و خوش باشی . می دونم مشکلات زیادی توی زندگیت داری : داداشت دوستت نداره ، بابات به احساساتت توجه نمی کنه ، مامان واقعیت توی شناسنامه ات مامانت نیست ، بهترین دوستت حالا بزرگترین دشمنته و دختری که دوستش داری خیلی فقیره ... اما هر چی سعی کردم که چیزی نگم تا بیشتر از این غصه نخوری نشد . 

می دونی برای من خیلی سخت بود که مغزم رو خاموش کنم که هر بار تو توی صحنه هستی جیغ نزنه که اصلاً شبیه یه پسر 18 ساله نیستی ولی دیگه چشمم رو که نمی تونستم خاموش کنم ! واقعاً هدفت از پوشیدن این لباسهای زشت و وحشتناک چیه ؟ شاید یکی از دلایل مشکلاتت همین لباس پوشیدنت باشه . شاید داداشت خجالت می کشه تو رو با این لباسها توی شرکت ببره ، شاید بهترین دوستت خسته شده بوده بس که هر جا باهات می رفته همه بهتون می خندیدن . تو این طور فکر نمی کنی ؟

مثلاً چرا اینجا یه لباسی پوشیدی که با پارچۀ رو میزی دوخته شده ؟

یا مثلاً این یکی لباس که با پارچۀ پرده ای دوخته شده ؟ تازه فیلم اشکها و لبخندها رو دیده بودی؟!

اونوقت هدفت از پوشیدن این ژاکت صورتی دخترونه چی بوده ؟ 

از این یکی چی ؟ 

یا این ؟

و یا این ؟

دوست صمیمی سابقت با وجودی که یک عوضی به تمام معناست ، حداقل توی هر صحنه چشم من رو اذیت نمی کنه .سعی کن دوباره باهاش دوست بشی .حداقلش اینه که می تونی هر بار می خوای بری خرید لباس  اون رو هم با خودت ببری که توی تصمیم گیری کمکت کنه .

اینها رو که گفتم فقط بخاطر خودته . در آینده اگه خواستی دل یه دختر رو به دست بیاری اینو بدون که فقط با نگاههای عاشقانۀ طولانی نمی تونی این کار رو بکنی .تیپ و لباس آدم هم مهمه .

 دوستدار تو

شیرینا