تقریباً همۀ شما دیگه می دونید که من چقدر از داستانهای عاشقانه " نونا/ دون سِنگی" یا به زبون خودمون دختر بزرگتر/ پسر کوچکتر خوشم میاد. یکی از محبوب ترین سریالهای من (صدایت رو می شنوم) جزء همین دسته قرار داره و سریالهای خوب دیگه ای هم با این موضوع ساخته شده. بنابراین می تونید تصور کنید که وقتی خبر ساخت سریالی با این مضمون و با بازی " یو آه این" رو شنیدم چقدر خوشحال شدم. خوشحالی که شاید بیشتر از چند ثانیه دوام نداشت. این یک سریال نونا/ دون سنگ معمولی نبود. اینجا داستان در مورد روابط عاشقانه یک پسر بیست ساله با یک زن چهل ساله بود. بیست سال اختلاف سن برای منی هم که عاشق این داستانها هستم اصلاً قابل هضم نبود. به هیچ عنوان نمی تونستم درک کنم که چرا یک پسر بیست ساله باید عاشق یک زنی بشه که بیست سال از خودش بزرگتره و از اون مهمتر چطور یک زن چهل ساله می تونه قلبش رو به یک پسر بیست ساله بده؟!... همون موقع به خودم گفتم نه نه! این از اون سریالا نیست که من نگاه خواهم کرد...
اما بعد چشمم به پوسترهای تبلیغاتی سریال افتاد و این پوسترها فوق العاده جذاب بودن واز همه عجیبترکمیستری بیش از حد بین " یو آه این" و " کیم هی اِ " بود. مدتها بود که من همچین کمیستری بین هنرپیشه های همسن و سال کره ای ندیده بودم که اینجا بین دو نفر یا بیست سال اختلاف سن می دیدم. چنان نگاه آتشینی بین اینها بود که فکر نمی کنم بین رومئو و ژولیت هم بوده باشه!
این پوسترها به اضافه گروه کارگردانی و نویسنده این سریال که کارهای بسیار موفق و با ارزشی در کارنامه هنری خودشون دارن حس کنجکاوی من رو تحریک کرد و باعث شد من علی رغم اون صدای درون که بهم می گفت " این سریال به درد تو نمی خوره" اولین قسمتش رو دانلود کنم.
از همون ثانیه اول سریال شما متوجه میشید که با یک کار متفاوت روبرو هستید. از همه لحاظ. این سریال بیشتر از اینکه شبیه سریال باشه شبیه یک فیلم کاملاً هنریه. از نوع کارگردانی تا فیلمبرداری و داستانی که خیلی آرام و دقیق پیش میره. همه چیز سریال کاملاً حساب شده است. زوایای دوربین، رنگهای انتخاب شده، لباسهای بازیگران و موسیقی... موسیقی کلاسیک در بهترین شکل ممکن... کارگردان برای تاکید روی دنیای تاریکی که شخصیتهای داستان در اون زندگی می کنن از یک فیلتر تیره برای فیلمبرداری استفاده می کنه و عمداً بیشتر از رنگهای مات و تیره در صحنه های مختلف و همچنین لباس بازیگرها استفاده می کنه.
همونطوری که گفتم این یک سریال فوق العاده هنریه و همه ما می دونیم که این جور کارها مورد علاقه همه نیستن بخصوص در اینجا که داستانی داریم که کاملاً متفاوته و خیلی خیلی زیاد در تضاد با اون عرفیه که جامعه قبول داره. یک داستان کاملاً بزرگسالانه. داستانی که در ظاهر مربوط به رابطۀ یک پسر جوان با یک زن میانساله اما در باطن خیلی بیشتر از اینهاست. داستانیه در مورد دنیای فاسدی که در اون زندگی می کنیم، دنیایی که حتی تحصیل در رشته موسیقی کلاسیکش هم فاسده، دنیایی که در اون پول و رابطه حرف اول رو می زنن.
اما بیشتر از همه اینها داستان در مورد تنهایی آدمهاست.آدمهایی که شاید درست مثل خود ما باشن. تنهایی شخصیت اصلی زن ما " هه وون" که با وجود زندگی شغلی بسیار موفقش هر روزاون رو تجربه می کنه، تنهایی شخصیت اصلی مرد ما " سون جه" که کاملاً گیج و سردر گمه و مثل کسی که گمشده ای داره دایم بیقراره، بی قرار برای به دست آوردن چیزی که شاید حتی خودش هم نمی دونه چیه. تنهایی دختر پولدار رییس آکادمی که با وجود ثروت فراوان افسرده است و این افسردگیش به قدری شدیده که حاضره هزاران دلار به پای کسی بریزه که براش نقش دوست پسرش رو بازی کنه یا به زبان دیگه برای خودش دوست پسر می خره...
چیزی که برای من در این سریال خیلی جالب بود طرز روایت داستانه. نویسنده این داستان چنان با مهارت داستانش رو تعریف می کنه که شما رو کاملاً غرق در خودش می کنه وشما به عنوان یک نظاره گر کاملاً مدهوش می شین. اما جالب اینجاست که شما هرگز در مورد تصمیمات شخصیتها قضاوت نمی کنید. نمی دونم متوجه منظورم میشید یا نه، چیزی که می خوام بگم اینه که داستان به قدری استادانه نوشته شده که جلوی قضاوت شما رو می گیره. شما فقط تماشاگر میشید و صبر می کنید بیبنید که این تصمیمات چه اثراتی بر زندگی شخصیتها میذارن. درست و غلط تصمیمهای اونها براتون مهم نیست...
یکی دیگه از نقاط قوت این سریال بازی فوق العادۀ دو بازیگر اصلی " یو آه این" و " کیم هی اِ" است. " یو آه این " در نقش این پیانیست نابغه با بازی فوق العاده اش نفس من رو بند میاره. جوری بازی می کنه که انگار کل زندگیش به این نقش بستگی داره. تمام احساساتش رو می تونید در صورتش، در چشمهاش، در حرکاتش و در صدایش ببینید. وقتی عصبیه، وقتی خوشحاله، وقتی غمگینه، وقتی که دنیاش به هم می ریزه و وقتی در مقابل "هه وون" قرار می گیره و یک سری احساسات جدید رو تجربه می کنه. من به جرات می تونم بگم که تا بحال هیچ بازی از هیچ هنرپیشه مرد کره ای ندیدم که تا این حد خوب باشه، حتی سونگ جونگ کی که در مردخوب مثل ستاره می درخشید هم به این خوبی نبود...( می دونید که چقدر گفتن این جمله برای منی که عاشقانه مرد خوب رو دوست دارم چقدر سخته؟!!)
"کیم هی اِ" در نقش هه وون هم به همین اندازه عالیه. شما کاملاً سردرگمی اون رو می تونید احساس کنید. زنی که کاملاً در کارش موفقه اما در زندگی عشقی کاملاً تنهاست - و به احتمال زیاد همیشه هم همینقدر تنها بوده- حالا ناگهان در مقابل کسی قرار گرفته که مثل آینه خالصه و خیلی واضح اون رو مثل یک قدیسه می پرسته . شما می تونید تصور کنید برای شخصی که شاید در مقابل دوستانش اسوۀ اخلاق بود قرار گرفتن در چنین موقعیتی چقدر سخته و چقدر احساس گناه برای اون فراهم می کنه...مسلماً اون هم می دونه که رابطۀ بین هه وون و سون جه ، خوب یا بد، درست یا نادرست پایانی جز تراژدی برای هیچکدوم نمی تونه داشته باشه...
من در حال حاضر 4 قسمت از این سریال رو دیدم و هر چهار تا رو هم دوست داشتم، بخصوص قسمتهای سوم و چهارم که واقعاً من رو مبهوت و میخکوب دو ساعت کامل سر جای خودم نشوندن! این سریال، سریالیه که اگر طرفدار فیلمهای هنری باشید و از دیدن یک داستان متفاوت که رابطه ای که خیلیها غیر اخلاقی می دوننش رو بیان می کنه ابایی نداشته باشید فوق العاده است. اما اگه به دنبال دیدن یک داستان ساده و معمولی که ذهن شما رو خیلی درگیر نمی کنه و فقط برای سرگرمی می خواهید ببینید هستین، این سریال اصلاً و ابداً به دردتون نمی خوره. دیگه خودتون که بهتر از من می دونید. این چیزا کاملاً سلیقه ایه و اینکه کسی این جور داستانها رو دوست نداشته باشه کاملاً قابل درکه. در ضمن بهتون بگم که این سریالی نیست که دوست داشته باشید توی یک جمع خانوادگی ببینید.
نمره من به این چهار قسمت سریال 9 از 10
بازم سلام ، بازم منم سپیده ، siahsepid1@gmail.com
پاسخحذفربطی به این تاپیک نداره اما ، برعکس تو شیرینای عزیز من از سریال های دبیرستانی خیلی خوشم نمیاد یعنی اگه بدونم سریالی تو دبیرستان اتفاق میفته ترجیح میدم نخرم چرا ؟ علیرغم جذابیت هایی که داره ازینکه دارم عشق جوون 18 ساله ای که خامه و هنوز تعریفی از عشق و زندگی نداره رو می بینم حس خوبی ندارم دوس دارم عشقای پخته تر ببینم اینکه تو اون سن جون میدن واسه عشقشون واسه من اون ارزش رو نداره متوجه منظورم میشی خانم گل ؟
من یه عشق واقعی تر رو دوس دارم
راستی بهم بگو این دوتا سریال رو دیدی این دوتا سریال رو من می پرستم همیشه این دوتا سریال بهترین سریال هایی که اگه کسی دنیای کره رو نشناسه میگم تا ببینه چون از نظر من بی نهایت عمیقه :
1.متاسفم ، دوستت دارم ( میدونی که کلی هم جایزه برده )
2. اسم من سام سون ( اینم کلی جایزه برده)
این دوتا سریال همه دنیا و جون منن ، اگه تو دو تا رو به عنوان بهترین اسم ببری چیا رو میگی ؟ فقط دوتا اونم بهترین باشن ؟
راستی حالا دیدی اینایی که گفتم ؟ ؟:)
سلام به روی ماهت، اینجا مال خودته عزیزم، هر چی دوست داری نظر بده، من کلی هم خوشحال میشم.
حذففکر کنم با خوندن بقیه نوشته هام دیگه خودت متوجه شدی که متاسفم دوستت دارم رو هنوز ندیدم و سام سون رو هم دوست دارم ولی نه اونقدرا. سلیقه ایه دیگه، من اینجا همیشه هم به همۀ بچه هایی وبلاگم رو می خونم میگم، سلیقه ها متفاوته و اینکه من از یه سریالی خیلی خوشم میاد یا خوشم نمیاد دلیل بر خوب بودن یا بد بودنش نیست. فقط نظرها متفاوته و همینه که به نظرم دنیا رو جای خیلی قشنگی می کنه.
من همونجوری که خودت توی نمره های من به سریالهای مختلف خوندی اگه بخوام دو تا سریال رو که عاشقشون هستم بگم میگم کافی پرینس و دوست دخترم روباهه. این دو تا رو از همه بیشتر دوست دارم:)
البته که همین جوره ، منم کلی خوشحالم که جایی به این خوبی هست که بنویسم و امیدوارم با نظراتم نرنجی یا اذیت نشی .. دوس دارم دوستانه نظراتمون رو با هم در میون بذاریم :)
حذفمیدونی شیرینای عزیز ، سام سون رو واسه این دوس دارم که شخصیت اول زنش سعی میکنه قوی باشه اما همچنان حساسه و عاشق و البته منطقیه ، جوری که اکثر خانمها هستند واسه همین من با شخصیت سام سون بی نهایت همزاد پنداری کردم و ازون به بعد سعی کردم فیلم های این خانم رو بیشتر ببینم ...
راستی تو چه جور عشقی رو دوس داری تو سریال ها ببینی ؟؟ من سریالی رو دوس دارم که توش عشقشون منطقی باشه و بزرگسال باشن و 18 ساله نباشن که معنی عشق رو ندونن و با دلیل منطقی عاشق بشن نه مثل خیلی از سریال های کره ای یهو دختر بدبخت یا دست پا چلفتی پسر خوشگله عاشقش میشه شاید از نظر من این بزرگترین نقطه ضعف سریال های کره ای باشه چون تو واقعیت کم اتفاق می افته واسه همین عشق هایی مثل سام سون رو بیشتر دوست دارم
تو چی دوست من ، تو چه نوعی رو می پسندی ؟ چه نوع عشقی رو ؟
سپیده siahsepid1@gmail.com
می دونی من برام سن افراد خیلی مهم نیست. بستگی به مدل سریالش داره. گاهی از سریالهایی با عشقهای بزدگسالانه خوشم میاد گاهی هم از دیدن عشق بچه های 18 ساله لذت می برم. همه اش بستگی به داستان و نوع کارگردانی و بازیها داره...
حذفراستی منم دوست دخترم روباهه ، رو خیلی دوس دارم خصوصا اون صحنه ای که دختره رو پسره گذاشت تو کشتی و رفت بعد که گریه کرد بارون گرفت من اونجا خیلی گریه ام گرفت فیلمش خیلی خاص بود
پاسخحذفمنم نظر تو رو درباره تو از کدوم ستاره ای دارم ، فک میکنم به خاطر بازی نقش اول زنشه خیلی احساسی بازی میکنه کاش پشت صحنه ای که گفتی دختره گریه میکرد و گریه اش بند نمی اومد رو آدرسش رو داشتی منم می دیدم
سپیده siahsepid1@gmail.com
اون پشت صحنه رو برات ایمیل می کنم عزیزم :)
حذفسلامممممممممممم
پاسخحذفسال نو مبارک من آمدم می بینم که کلی ترکوندی و مطلب گذاشتی مرسی شیرینا کل عید را هیچ جا نرفتم و خانه موندم و سریال نگاه کردم دلی از عزا در آوردم .ولی تقریبا هیچ کدوم چنگی به دل نمی زد (ماسک عروس -وارثان -تجسم پول )الان دارم سریال کوسه را می بینم بدک نیست فکر کنم اگر شهر بی رحم 9 باشه این 7.5 هست هرچند که بعضی از سکانس ها یک دفعه آدم می گه آخه این چه ربطی داره که بیاد اینجا ولی خوبه
هرشب دو ساعت
سلاااااام هر شب دو ساعت عزیزم
حذفخوبی؟ اتفاقاً منم کل عید رو هیچ جا نرفتم ولی انقدر با مهمون داری سرم شلوغ بود که نگو!
الان دارم سه تا یریال می بینم، یکی عروس قرن، یکی چشمان فرشته و یکی هم همین رابطه عاشقانه پنهانی و این آخری عالیه ها ! عاااالی... اصلا همچین احساسات آدم رو در گیر می کنه که نگو.