نقد سریالهای کره ای سال 2014 (تقریباً!)

سال 2014 هم با همه خوبیها و بدیهاش به همین زودی تموم شد و یکسال به عمر ما اضافه شد. توی این یکسال میزان سریال دیدن من به حد قابل توجهی کاهش پیدا کرد و روزی بیشتر از یک قسمت از یک سریال رو نمی دیدم. قول داده بودم که در مورد سریالهایی که امسال دیدم براتون  بنویسم و بالاخره به قولم وفا کردم و این نوشتۀ فوق العاده طولانی رو نوشتم. امسال مدل نقد رو یک مقدار عوض کردم و مثل اسکار و تمشک طلایی به بهترینها و بدترینها جایزه دادم. امیدوارم حوصله تون بشه که اون رو بخونید و ازش خوشتون بیاد. مثل همیشه دوست دارم نظرای شما رو هم بدونم. خب اگه آماده اید پس بریم که شروع کنیم:

بهترین سریال: زندگی ناتمام

بدون هیچ شک و شبهه ای سریال " زندگی نا تمام" بهترین سریالیه که در سال 2014 و یا حتی سالهای قبل از اون ساخته شده. سریالی با فضایی کاملا واقعی، دربارۀ انسانهای کاملا معمولی و مشکلات کاملا معمولی هر روزه اونها. در واقع چیزی که سریال "زندگی ناتمام" رو از سایر سریالها متمایز می کنه هم همین داستان واقعیشه، داستانی که همه ما انسانهای عادی اون رو می شناسیم و در زندگی خودمون تجربه کردیم. بدون اغراق می تونم بگم که همه ما در یک برحه از زندگیمون " جان گوره" (شخصیت اصلی داستان) بودن رو تجربه کردیم. وقتی وارد جایی شدیم که همه چیز برامون غریب بود و ناگهان خودمون رو کاملا بی دفاع و تنها حس کردیم... ولی با وجود همه مشکلات باز جنگیدیم و جنگیدیم تا به جایی که باید برسیم. خیلی وقتها هم شکست خوردیم... جان گوره مصداق همۀ کسانیه که توی جامعه کاری زندگی می کنن...

زندگی ناتمام با یک صحنه تعقیب و گریز نفسگیر در خیابانهای اردن شروع میشه و بعد از ده دقیقه در حساس ترین جای ممکن قطع میشه و به دوسال قبل بر می گرده. جایی که شخصیت اصلی ما در جامعه هیچ کس نیست. پسر بیست و چند ساله ایه که دائم از یک کار نیمه وقت به دیگری میره و بعد یک روز ناگهان بخاطر داشتن یک رابطه وارد یک شرکت بزرگ بین المللی میشه و از اونجاست که دست و پنجه نرم کردنهای روزانه اون با مشکلات دغدغه اصلی ما بیننده ها میشه. زندگی نا تمام با مهارت تمام خسته کننده ترین موضوعات شغلی رو به پرهیجان ترین صحنه ها تبدیل می کنه و از شخصیتهای کاملا معمولی قهرمان و سوپر قهرمان می سازه. من هرگز در طول عمرم حتی وقتهایی که خودم یک ارائه داشتم انقدر استرس نداشتم که وقتی جان گوره باید کاریو انجام میداد داشتم. تیم نویسندگی زندگی ناتمام یکی از با استعدادترین تیمهای نویسندگی حال حاضر کره هستند. اونها با چنان دقت و ظرافتی این شخصیتها رو خلق کردن که هیچ چیز غیرواقعی در اونها وجود نداره. همه اونها انسان هستند با نقاط ضعف و قوت فراوان. هر کدوم از شخصیتها حتی شخصیتهای فرعی، داستان خودشون رو دارند و هر چه بیشتر اونها رو میشناسیم بهتر اونها رو درک می کنیم. شخصیتهایی که ازشون متنفر بودیم تبدیل میشن به شخصیتهایی که از ته دل دوستشون داریم و بر اشون آرزوی موفقیت می کنیم... کارگردانی این سریال هم خارق العاده است. هر زاویه دوربین، هر نگاه، هر لحن صحبت کردن همه چیز کاملا حساب شده و دقیقه. کارگردان این سریال خودش بعد از ساعتها کار سر صحنه وارد اتاق ادیت میشده و ادیت این سریال رو هم خودش به شکل دقیق انجام می داده تا مبادا حتی یک اپسیلون از کیفیت کار کم بشه. به همه این موارد موسیقی تاثیرگذار و افکتهای کامپیوتری بدون نقص این سریال رو هم اضافه کنید. حاصل تمام اینها سریالیه که هیچ چیز از یک شاهکار هنری کم نداره...

سایر نامزدها:

رابطه عاشقانه پنهانی

اشکال نداره این عشقه

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین سریال کمدی: عشق جادوگر

یکی از اخلاقهای خیلی بدی که من دارم پیش داوریهائیه که همیشه در مورد همه چیز انجام میدم. خیلی وقتها هم این پیش داوریها رو کاملا متعصبانه و بدون هیچ دلیل منطقی انجام میدم. سریال عشق جادوگر یکی از سریالهایی بود که من فقط برای اینکه اختلاف سن زوج اصلی توش خیلی زیاد بود بدون اینکه حتی یک ثانیه اش رو هم ببینم  کلا نظر کاملا منفی در موردش داشتم. انقدر که هر چی هم دوستان سریال کره ای بینم (!) به من می گفتند که این سریال قشنگه من از حرف خودم پایین نمیومدم. بهشون می گفتم نه یعنی نه! یعنی امکان نداره من این سریال رو ببینم! اما توی همین نه گفتنها اتفاقی افتاد که من مجبور شدم بخاطرش تقریبا دو هفته بطور کامل توی خونه باشم. مجبور شدن به خانه نشینی همان و حوصله سر رفتن همان. خلاصه از درد بیکاری مجبور شدم که سریالی که هیچ تمایلی به دیدنش نداشتم رو شروع کنم. در کمال تعجبِ خودم، از همون قسمت اول ازش خوشم اومد، از قسمت دومش بیشتر خوشم اومد، سوم بیشتر و خلاصه عاشقش شدم. بر خلاف تصور من این سریال واقعا بامزه و خنده دار بود و عشق بین دو شخصیت اول هم فوق العاده شیرین و دوست داشتنی بود. همۀ شخصیتهای فرعی بجز اون خرس قطبی حال بهم زن که با ورودش چند قسمت از سریال رو حسابی درب و داغون می کنه هم فوق العاده بانمک بودن. من که عاشق دوستی بین دونگ ها و سوچول بودم. همچنین خطهای عشقی فرعی داستان هم به نوع خودشون خیلی خوب و با مزه بودند. کمیستری و بازی هنرپیشه ها بسیار خوب بود. بخصوص پارک سو جون که با بازی ساده و بی غل و غش خودش کاری  کرد که این اختلاف سنِ خیلی زیاد، کمتر به چشم بیاد و عشقش به جادوگر رو کاملا طبیعی و شیرین نشون داد...

سایر نامزدها:

 ازدواج بدون آشنایی

قسمت بود عاشقت بشم

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین سریال هیجان انگیز: بازیهای دروغی

شما که واقعاً انتظار نداشتید من سریالی رو که سانگ یون اوپای عزیزم توش بازی می کرد نگاه نکنم؟! راستش به محض اینکه خبر ساخت این سریال رو شنیدم دلم می خواست از خوشحالی پرواز کنم! بعد از اینکه اون همه در سریال چشمان فرشته عاشقش شدم اون رو به فاصله کمی در یک سریال دیگه دیدن خیلی لذت بخش بود. بخصوص اینکه این سریال توسط شبکه tvn ساخته می شد که شبکه ایه که معمولا سریالهاش با کیفیت خیلی بالاتری نسبت به سایر شبکه ها ساخته می شوند.

بلافاصله پس از پخشش اولین قسمتش رو گرفتم و از همون قسمت اول انتظارات من رو بر آورده کرد. داستان سریال بسیار جذاب بود و از همه مهمتر اینکه به شعور بیننده ها احترام میذاشت. داستان سریال در مورد یک شوی تلویزیونیه که جایزه بسیار بزرگی داره و شرکت کننده ها در هر مرحله از بازی اجازه دارند از هر حیله و کلکی برای فریب دادن سایر شرکت کننده ها و به دست آوردن پول اونها استفاده کنند. برنامه ای که در نگاه اول فقط یک شوی تلویزیونیه اما با پیشرفت سریال مشخص میشه که داستان خیلی پیچیده تر از این برنامه است... بازیهای انتخاب شده برای هر قسمت بسیار زیرکانه هستند که فقط شرکت کننده های باهوش از عهده اونها بر میان و جای بسی خوشحالیه که حداقل دو نفر از شخصیتهای اصلی ما بسیار باهوش هستند. شخصیت اصلی زن داستان نام داجونگ هم با وجودیکه گاهی خیلی خنگ بازی در میاره اما از اون شخصیتهای اعصاب خورد کن فراوان سریالهای کره ای نیست و در جای خودش خوب می تونه کاری که باید رو انجام بده.

یکی از نکاتی که خیلی در مورد این سریال دوست داشتم این بود که به هیچ عنوان عشقی نیست و رابطه بین ها وو جین و نام دا جونگ تا اخر سریال به صورت دو دوست ( دو تا دوست نه چندان نزدیک!) باقی می مونه. بعلاوه این سریال فقط 12 قسمت داره و در نتیجه هیچ وقت تلف شده ای در اون نیست. اینجا از اون صحنه هایی که در حالیکه موسیقی پر سوز و گدازی در حال پخشه یه نفرپنج کیلومتر راه میره و اشک می ریزه و همه صحنه های قبلی فیلم رو در فاش بک به یاد میاره خبری نیست. زمان کاملا حساب شده است و هر نکته ای که در هر قسمت نشون داده میشه دلیلی داره که تا پایان سریال به تمامی آنها پاسخ داده می شود.

سایر نامزدها:

مردان بد ( البته من خودم این سریال رو ندیدم ولی خیلی چیزای خوبی در موردش شنیدم)

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین سریال تاریخی: سه تفنگدار

این سریال هم مثل هر سه سریال قبلی که من اینجا نام بردم کاری از شبکه تلویزیونی tvn هست که به سرعت داره تبدیل میشه به شبکه محبوب من.

سریال سه تفنگدار از روی رمان سه تفنگدار الکساندر دوما اقتباس شده با این تفاوت که داستان بجای اینکه در فرانسه قرن هفدهم اتفاق بیفته در چوسان قدیم جریان داره. داستان سریال در حین اینکه به داستان اصلی وفاداره اما به اندازه کافی از اون فاصله داره تا برای کسانی که داستان رو خوندن تازگی داشته باشه. میزان مناسبی از هیجان و خنده بعلاوه صحنه های مبارزه در اون قرار داده شده که دیدن این سریال رو به یک تجربه لذت بخش تبدیل می کنه. کمیستری بین هنرپیشه ها و بخصوص سه تفنگدار و دال هیانگ بسیار عالیه و شخصیتهای زن سریال هم قدرتمند و قابل احترام هستند. من هیچوقت فکر نمی کردم یه روزی بتونم بگم که " جونگ یونگ هوا" می تونه خوب بازی کنه اما اینجا مجبورم اعتراف کنم اون در نقش دال هیانگ بازی خیلی خوبی داره. فوق العاده نیست اما برای کسی که تا پارسال عین یک روبات بازی می کرد این پیشرفت بی نظیره! اون در اینجا واقعا خوب بازی می کنه... این سریال هم مثل بازیهای دروغی فقط 12 قسمت داره  و در نتیجه زمان بندیش کاملا حساب شده و مناسبه و هیچ وقت تلف شده ای نداره. تنها نکته ناراحت کننده این سریال اینه که این سریال قرار بود سه فصل داشته باشه که متاسفانه با کنسل شدن دو فصل بعدی بعضی از سوالات سریال بدون پاسخ باقی می مونند.

در ضمن قسمت اول این سریال یکی از بهترین قسمتهای اولیه که من تا بحال در سریالهای کره ای دیدم...

سایر نامزدها:

تفنگدار چوسان

امپراطریس کی ( که البته این سریال رو هم من ندیدم و نمی خوام هم ببینم، پنجاه و خورده ای قسمت؟؟؟ کی حوصله اش میشه؟! اما چیزای خوبی در موردش شنیدم)

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین بازیگر مرد نقش اول: جو این سونگ برای اشکال نداره این عشقه

جو این سونگ یکی از هنرپیشه هاییه که همیشه به نظر من فقط بخاطر صورت قشنگش بوده که انقدر معروف شده بوده. من پیش از این  جو این سونگ رو توی سه تا سریال دیده بودم و در هر سه اونها به نظرم فوق العاده اغراق آمیز بازی می کرد. همیشه به نظر می رسید که کلا حواسش فقط به دوربین هست و هر لبخند، هر خنده، هر اشک و هر گریه ای رو طوری انجام میداد که صورتش قشنگی خودش رو حفظ کنه. البته من باید بگم که من کلا با وجود این بازی های اغراق آمیزش همیشه خیلی دوستش داشتم. اما جو این سونگ اشکال نداره این عشقه با جو این سونگ قبلی از زمین تا آسمون فرق داره. اون در اینجا دیگه جو این سونگ نیست و کلا تبدیل شده به جانگ جه یول، نویسنده داستانهای جنایی. جو این سونگ در این نقش از همون ثانیه اول می درخشه و در قسمتهای آخر با بازیش نفس شما رو بند میاره (غدد اشکیتون رو هم خشک می کنه!). من واقعاً از اینکه در مراسم جوایز SBS جایزه ای به اون ندادنذ عصبانی شدم. یک چنین بازی کاملا مستحق جایزه گرفتن بود...

سایر نامزدها:

یو آه این برای رابطه عاشقانه پنهانی

کیم سو هیون برای تو که از ستاره ها اومدی

ایم شی وان برای زندگی نا تمام

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین بازیگر زن نقش اول: جون جی هیون برای تو که از ستاره ها اومدی

جون هی هیون در کره یک فوق ستاره است و کسیه که معمولا در سریالهای تلویزیونی بازی نمی کنه. آخرین باری که در تلویزیون بازی کرده بود سال 1999 بود و بعد از اون فقط در سینما حضور داشت. من دلیل اینکه چرا حاضر شده بود دوباره در تلویزیون بازی کنه رو نمی دونم ولی واقعا خوشحالم که این کار رو انجام داد. سریال تو که از ستاره ها اومدی بدون وجود جون جی هیون هیچ مفهومی نداره. اون با بازی فوق العاده اش یک شخصیتی رو که به راحتی می تونست اعصاب خورد کن و بیخود باشه رو به یکی از دوست داشتنی ترین شخصیتهای سال 2014 تبدیل کرد. هنرپیشه ای که کاملا خود شیفته و مغروره و اطلاعات عمومیش در حد اطلاعات عمومی بچه های پنج ساله هم نیست! اما با بازی فوق العاده جون جی هیون شما عاشق این شخصیت عجیب و غریب و خنده دار میشین . بیخود نبوده که جون جی هیون امسال همه جوایز رو برنده شده...

سایر نامزدها:

کیم هی ا برای رابطه عاشقانه پنهانی

گونگ هیو جین برای اشکال نداره این عشقه

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین کشف سال 2014: ایم شی وان برای زندگی ناتمام

درسته، ایم شی وان الان چند ساله که فعالیت هنریش رو آغاز کرده و قبل از زندگی ناتمام در سریالهای زیادی نقش ایفا کرده اما کاری که اون در این سریال با شخصیتش "جان گوره" انجام میده سزاوار ساعتها تعریف و تمجیده. ایم شی وان در این نقش به حدی فرومیره که تبدیل به خود "جان گوره" میشه به حدی که امکان نداره شما بتونید کس دیگه ای رو بجای اون تصور کنید. من وقتی خبر ساخت این سریال رو شنیدم از اینکه ایم شی وان نقش اول شده و کانگ هانول دوست داشتنی من یکی از نقشهای فرعی این سریال رو بازی می کرد فوق العاده ناراحت شدم. اما ایم شی وان توی همون پنج دقیقه ابتدای قسمت اول قلب و روح من رو کامل از آن خودش کرد. یکی از نکاتی که بازی عاااالی ایم شی وان روخیلی خوب نشون میده اینه که جان گوره شخصیت بسیار آرومی داره و خیلی کم صحبت می کنه و ما بیشتر اوقات حس و حالش رو باید از حالت چشمهاش و حرکاتش متوجه بشیم. کاری که ایم شی وان به شکل خارق العاده ای انجام میده. بیخود نیست که اون بعد از پایان سریال بیشتر از 60 تا فیلنامه برای پروژه های بعدیش دریافت کرده...

سایر نامزدها:

هان گورو برای ازدواج بدون آشنایی

بیون یو هان برای زندگی ناتمام

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین بازیگر مرد نقش دوم: ای سونگ مین برای زندگی ناتمام

باور کنید من واقعا سعی کردم از بین سریالهای دیگه هم کسانی رو واسه جایزه دادن انتخاب کنم ولی به محض اینکه اونها رو با زند گی ناتمام مقایسه می کردم میدیدم که همگی یک سر و گردن از این سریال عقب تر هستند... ای سونگ مین در نقش مدیر اوه مثل یک خورشید می درخشه. اون اینجا دیگه ای سونگ مین نیست و در حقیقت خود خود مدیر اوه میشه. اصلا نکته جالب زندگی ناتمام همینه. تمامی هنرپیشه ها تبدیل به همون شخصیتی می شوند که بازی می کنند... و ای سونگ مین در اینجا با چنان تعهدی این نقش رو بازی می کنه که تصوراینکه اون در زندگی واقعی شخص دیگری بجز مدیر اوه هست امکانپذیر نیست...

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین گریه : کیم سو هیون برای تو که از ستاره ها اومدی

توانایی گریه کردن اونم به صورت کاملا طبیعی برای همه هنرپیشه ها بخصوص هنرپیشه های کره ای که مطمئنا در هر فیلم یا سریال حداقل یک صحنه گریه دارند بسیار ضروریه. اکثر هنرپیشه ها اونقدر توانایی رو دارن که اشکهاشون رو گلوله گلوله فرو بریزند اما اینکه واقعا در اون صحنه از خودشون جدا بشوند و از ته ته قلبشون اشک بریزن چیزیه که کم پیدا میشه. کیم سو هیون اما در این کار فوق العاده است. در یک ثانیه چنان دردآور اشک می ریزه که قلب آدم له و لورده میشه. اگه باورتون نمیشه برگردید صحنه اپیلوگ آخر قسمت 12 این سریال رو دوباره ببینید تا کاملا متوجه منظورم بشید!

سایر نامزدها:

ای جون سوک برای پینوکیو

جانگ هیوک برای قسمت بود عاشقت شم

پارک شین هه برای پینوکیو

---------------------------------------------------------------------------------

قدبلندترین سریال: پینوکیو

این جایزه یه کم یا در واقع خیلی مسخره است ولی برای منی که سالهاست عادت دارم هنرپیشه هایی با قد معمولی و بعضا کوتاه قد رو در سریالهای کره ای ببینم سریالی که همه بازیگراش انقدر قد بلند هستند خیلی به چشم میاد! فقط این رو بدونید که ای جون سوک در نقش دال پو با قد  185 سانتی متر کوتاه قد ترینشون محسوب میشه!

سایر نامزدها:

غرور و تعصب

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین بازگشت: پارک شین هه برای پینوکیو

همونطور که می دونید من از کسانی بودم که به هیچ عنوان از سریال وارثان خوشم نمیومد. خیلی نکات منفی در این سریال بود که من قبلا در نقدی که در موردش نوشتم خیلی خشمگینانه همشون رو بیان کردم!(و خیلی هم از طرفدارهای این سریال بد و بیراه شنیدم!) یکی از نکات خیلی منفی سریال هم پارک شین هه، بازی خسته کننده و عدم وجود کمیستریش با ای مین هو بود. تا حدی که کلا نظر من نسبت بهش کاملا برگشت. اما پارک شین هه در پینوکیو دوباره به همون پارک شین هه شیرین و دوست داشتنی سابق تبدیل میشه. صحنه های کمدی اون عالیند و کمیستریش با ای جونگ سوک فوق العاده دوست داشتنیه. به نظر میرسه که این دو نفر واقعا از بازی در کنار هم لذت می برند و هر بار هر دو در یک صحنه حضور دارند چهره هاشون کاملا روشن و خوشحال میشه. 

---------------------------------------------------------------------------------

بهترین خانواده سریالی: پینوکیو

سریالهای کره ای پر از خانواده های از هم پاشیده، مادر شوهر های بدجنس، زن و شوهرهای بی تفاوت، پدربزرگها و مادربزرگهایی که چون بزرگ فامیلن بجز دستور دادن و اذیت کردن نوه ها و عروسهاشون کار دیگه ای نمی کنند و خلاصه روابط خانوادگی درب و داغونه. به همین دلیل دیدن خانواده ای که انقدر ناز و دوست داشتنی هستند و انقدر هوای همدیگه رو دارند خیلی به آدم می چسبه. خانواده چویی که شامل پدربزرگ، پدر و این هاست دال پو رو به آغوش گرمشون راه میدن و از همون لحظه بجز عشق ورزیدن و حمایت از اون کاری نمی کنن. پدربزرگ بی نهایت دوست داشتنیه و رابطه این ها و پدرش هم فوق العاده با مزه و دلنشینه. از همه بامزه تر رابطه پدر اینها و دال پوئه که با وجودیکه دال پو همسن دختر اونه به دلایلی مجبوره که اون رو دادش بزرگه (هیونگ) صدا کنه... هر وقت که اوضاع برای این دو تا جوون داستان ما ناراحت کننده می شد لازم نبود خیلی نگران بشید. چون این دو نفر خانواده ای داشتند که به هر شکلی از اونها حمایت تمام و کمال می کرد و به اونها عشق و محبت می داد...

سایر نامزدها: خانواده پارک دونگ جو در سریال چشمان فرشته

 --------------------------------------------------------------------------------

حالا بریم سراغ بدها!این قسمت از این پست از اون قسمتهاست که احتمالا موجب عصبانی شدن بعضیها میشه. من همینجا از قبل از همه کسانی که نظرشون کاملا با نظر من مخالف هست معذرت خواهی می کنم و اعلام می کنم که اینها نظرات شخصیه منه، خواهش می کنم اگه نظر متفاوتی دارین که کاملا هم این حق رو دارید و می خواهید نظرتون رو اعلام کنید با خونسردی، بدون عصبانی شدن و بد و بیراه گفتن به من نظرتون رو بنویسید. من خیلی هم خوشحال میشم که نظرات متفاوت همه رو بدونم و بخونم.

 خسته کننده ترین سریال: او خیلی دوست داشتنی است (دختر دوست داشتنی من)

این یکی از سریالهایی بود که من علی رغم بدبینی که نسبت به بازیگرهای جوونش که تقریبا همگی از گروهای خواننده بودن داشتم دلم می خواست ببینمش. به چند دلیل: یکی اینکه اولین پروژۀ  Rain بعد از بازگشتش از سربازی بود و یکی دیگه اینکه من اصولا از سریالهایی که یک ربطی به موسیقی داشته باشند خوشم میاد. خیلی از نمونه های قبلی این گونه سریالها مثل مانستار، مدرسه رویایی و عاشقم شدی جزء سریالهای محبوب من هستن و بنابراین فکر می کردم که این سریال هم این قابلیت رو داره که بتونه جزء این دسته قرار بگیره. ولی کاملا در اشتباه بودم. این سریال فوق العاده خسته کننده بود. داستان فوق العاده کشدار با بازیهای بد و عدم وجود کمیستری عاشقانه بین کریستال و رِین بعلاوه شخصیتهایی که به هیچ عنوان دوست داشتنی نیستند دیدن این سریال رو به یک شکنجه تبدیل می کنه. برای سریالی که در یک کمپانی موسیقی می گذره حداقل انتظار اینه دست کم موسیقی سریال عالی باشه که متاسفانه حتی این مورد هم در اینجا رعایت نشده و موسیقی سریال هم درست مثل سایر بخشهاش خسته کننده و حوصله سر بر میشه.

سایر نامزدها: غرور و تعصب

هتل مرموز من

روزهای بهاری من

----------------------------------------------------------------------------

بی مزه ترین شخصیت مرد نقش دوم: چویی جین هیوک در نقش دانیل در سریال قسمت بود عاشقت بشم

بذارین اول منظورم رو روشن بیان کنم، این قسمت در مورد شخصیت دانیل هست و من هیچ ایرادی از بازیگر اون یعنی چویی جین هیوک که در ضمن خیلی هم دوستش دارم نمی خوام بگیرم.

شخصیت دانیل در سریال قسمت بود عاشقت بشم یک شخصیت مرد نقش دوم کلاسیکه، یک پسر کاملا مهربون که دختر ماجرا رو بدون هیچ قید و شرطی عاشقانه دوست داره. اما چیزی که اینجا من رو آزار می داد این بود که دانیل خیلی الکی عاشق کیم میونگ میشه. یعنی بدون هیچ دلیلی. من خیلی ترجیح می دادم که اون عاشق کیم میونگ نشه و رابطه اونها مثل همون رابطه ای که اول فیلم داشتن یعنی  مثل دو تا دوست یا برادر و خواهر باقی بمونه. چون واقعا کمیستری اونها شبیه خواهر و برادر بود تا کمیستری عاشقانه. بعلاوه شخصیتی که برای دانیل نوشته شده بود در مقابل شخصیت پر شر و شوری که برای ای گان نوشته شده بود خیلی ناقص و خسته کننده بود. چیزی که من رو ناراحت می کرد این بود که نویسنده این سریال با عدم نوشتن یک شخصیت دینامیک برای دانیل قدرت درخشش رو از هنرپیشه کاریزماتیکی مثل چویی جین هیوک سلب کرد.

----------------------------------------------------------------------------

بدترین شخصیتهای زن: همه اینهایی که الان میگم!

برخلاف شخصیتهای مرد دوست داشتنی، کاریزماتیک، جالب و پیچیده، سریالهای کره ای پر از شخصیتهای زن اعصاب خوردکن، ضعیف، جیغ جیغو و حسود هستند. اگه حرف من رو باور ندارید کافیه یک مقایسه کوچیکی از شخصیتهای نقش دوم زن و مرد سریالها در ذهنتون انجام بدید. متاسفانه امسال این شخصیتهای زن اعصاب خورد کن نه فقط در نقشهای دوم حضور داشتند بلکه خیلی از شخصیتهای زن اصلی سریالها هم به شکلی نوشته شده بودند که کاملا روی اعصاب بودند و شما هیچ حس خوبی نسبت بهشون نداشتید. الان به دلایلی که عرض می کنم به ذکر این شخصیتها می پردازم:

1- کیم میونگ در سریال قسمت بود عاشقت بشم: کیم میونگ زنیه که بیش از حد مهربونه و با خوشحالی اجازه میده که همه اطرافیانش از اون سوءاستفاده کنند. به هیچ عنوان توانایی نه گفتن نداره و برای اینکه بقیه از اون راضی باشند حاضره به هر کاری دست بزنه. من اصولا از شخصیتی که تا این حد ضعیف هست اصلا خوشم نمیاد و فکر نمی کنم الگوی مناسبی برای دخترها باشه. البته خدا رو شکر شخصیت مرد فیلم " ای گان" تمام تلاشش رو می کنه تا کیم میونگ عوض شه و قوی و مستقل بتونه زندگی کنه.

2- هان یول مو در سریال غرور و تعصب: دلیل اینکه هان یول مو فوق العاده اعصاب من رو خورد می کرد این بود با وجودیکه دادستان بود و کتاب قانون رو خونده بود اما بیش از حد غیر منطقی و عجول بود. بدون داشتن هیچ مدرکی و به دلیلی کاملاً احمقانه اتهام قتل به یک نفر زده بود و این رفتار برای کسی که دادستانه غیر قابل توجیهه. اون در ضمن همیشه هم حق رو با خودش می دونست و همین کارش دردسرهای زیادی رو ایجاد می کرد...

3- نام سانگ هیو در سریال هتل مرموز من: سریال هتل مرموز من خیلی خوب شروع شد. داستان بامزه و جذاب به اضافه یک قتل به اضافه رازی که در مورد ازدواج نام سانگ هیو و شوهر سابقش وجود داشت. اما با پیشرقت سریال این جذابیتها یکی یکی از بین رفتند و از همه بدتر این بود که شخصیتهای دوست داشتنی ما همگی تبدیل شدند به موجودات غیرمنطقی و اعصاب خورد کن با رفتارهای بچه گانه و بعضاً غیر قابل تحمل. نام سانگ هیو هم تبدیل میشه به موجود بی تصمیمی که هردو تا مرد ماجرا رو در یک دستش نگه داشته و نه حاضر میشه از این یکی جدا بشه و نه اون یکی. یک جورایی انگار هر دو رو بازی میده و این بازی تا دقایق آخر قسمت آخر هم ادامه پیدا می کنه و همین نام سانگ هیو رو به یکی از بدترین شخصیتهای زن 2014 تبدیل می کنه.

4- شین جو یون در سریال به عشق احتیاج دارم 3. نمی دونم چرا نویسنده های کره ای فکر می کنند که زنها اگر در شغلشون موفق باشند توی زندگی واقعی روباتهای بی احساسین که بجز خودشون هیچکس براشون مهم نیست. شین جو یون هم از همین زنهاست. رابطه اش با همکاراش واقعا سرد و بیروحه و حتی کوچکترین مشکل اونها رونمی تونه درک کنه. اون هم مشکلاتی که کاملاً زنانه هستند و خیلی براحتی میشه اونها رو متوجه شد. اون در ضمن فوق العاده خودخواهه و ادا و لوس بازیهای بچه گانه اش هم اصلا تناسبی با سنش نداره.

5- جونگ سو یانگ در پادشاه دبیرستانی. باید به این نکته اشاره کنم که من علی رغم علاقه ای که به سو این گوک داشتم فقط تونستم دو قسمت از این سریال رو ببینم و دلیلش هم همین شخصیت زن سریال بود. شخصیتی که حداقل در دو قسمت اول فوق العاده شرم آور، ، دست و پا چلفتی، اعصاب خورد کن وبا آی کیوی بسیار پایینه. دیدن همچین شخصیتی از محدوده توانایی من کاملا خارجه... البته من بقیه سریال رو ندیدم و نمی دونم که آیا در طول سریال این شخصیت رشد کرده و بهتر شده یا نه...

----------------------------------------------------------------------------

بدترین برخورد با بیماری: قسمت بود عاشقت بشم

اصولا نکته پزشکی از سریالهای کره ای یادگرفتن کاملا غیرممکنه. هر چی باشه یکی از شایع ترین صحنه های سریالهای کره ای با خشونت کندن سرم از دست اون هم بدون ریختن حتی یک قطره خونه ( نکته علمی: سرم وارد ورید میشه و در نتیجه بعد از جدایی اون حداقل پنج دقیقه باید محلش رو فشار بدید تا خونریزیش بند بیاد). اما برخورد تا این حد احمقانه و انتخاب بیماری بسیار بدی مثل هانتینگتون خیلی اعصاب من رو خورد کرد. من تقریبا دلیل انتخاب این بیماری در این سریال رو می دونم چون نویسنده ها به دنبال بیماریی بودند که در سنین بزرگسالی شروع میشه اما برخوردشون با این بیماری واقعا مسخره و غیر علمی بود. این بیماری یک نقص ژنتیکیه که اگه یکی از والدین دچارش باشند 50 درصد این احتمال وجود داره که فرزندانشون هم مبتلا بشوند. اما نکته ای که هست اینه که این بیماری به راحتی توسط یک تست ژنتیکی قابل تشخیصه و هیچ نیازی به اینکه فرد هر سال ام آر آی یا سی تی اسکن انجام بده نداره.